Niet enkel bij onze leerlingen schuilt er onbekend talent. Deze stelling gaat net zo goed op voor de leerkrachten. Ten bewijze hiervan het muzikale talent van OKAN-leerkracht Peter Pinson.
Peter Pinson is al vele jaren een gewaardeerde leerkracht bij de anderstalige leerlingen uit de OKAN-klassen. Hij spendeert zijn vrije tijd echter vooral al spelend op zijn saxofoon. De liefde voor dit populaire instrument ontstond bij Peter al tijdens de kindertijd.
“Toen ik in het vijfde leerjaar zat speelden mijn twee oudere broers al enkele jaren ‘trommel’ in de harmonie Sint-Cecilia in mijn thuisstad Veurne. Mijn toenmalige onderwijzer speelde tenorsax in diezelfde harmonie. Hij moedigde me aan om het voorbeeld van mijn broers te volgen. Korte tijd later werd er in Veurne plots een ‘muziekschool’ opgericht. Dit bood mij de kans om notenleer te volgen. Bij de keuze van een instrument ging mijn voorkeur naar klarinet, maar op aanraden van mijn vader viel de keuze op saxofoon. Mijn eerste leerkracht kon echter niet goed omgaan met kinderen. Hij uitte bakken kritiek, waardoor de motivatie snel wegebde. Vooral omdat die lessen notenleer en sax doorgingen op woensdag- en zaterdagnamiddag, toen mijn vrienden gingen voetballen en ravotten. Maar ik wou toch ‘volhouden’ en was heel trots toen mijn ouders een goedkope altsax voor mij wilden kopen.”
Studies regentaat
“Mede door de allesbehalve bemoedigende kritiek van nog steeds diezelfde leerkracht belandde het instrument diep in mijn kleerkast. Ondertussen bleef het trommelen in de harmonie behouden. Door mijn studies regentaat Nederlands-Engels-Duits liep dit muzikale spoor (voorlopig) dood. Na mijn studies vond ik plots dat instrument. Ik ben weer naar de muziekschool in Veurne getrokken om opnieuw te beginnen met notenleer en lessen saxofoon. Bij de harmonie in Veurne leidde dit tot een plaatsje bij de altsaxen. Dit is vandaag nog altijd zo. Alleen speel ik nu tenorsax, wat volgens mij dieper en zachter klinkt. De leerkracht die mij indertijd naar de harmonie ‘duwde’, stond zijn tenorsax aan mij af Dit blijft nog altijd een emotioneel gebeuren.”
“Door de jaren heen groeide de interesse voor verschillende muziekstijlen en -nummers waarbij het instrument van Adolph Sax een hoofdrol vertolkt. Ik herinner mij de saxofoonsolo in het nummer ‘Baker Street’ van Gerry Rafferty, die mij toen wel kon bekoren. Ik was ook nogal in de ban van ‘One step beyond’ van de ska-groep Madness. Jazz interesseerde mij toen dus minder. Mijn voorkeur ging uit naar de sax in de popmuziek en uiteraard in de harmoniemuziek. Ook bigband-nummers spraken en spreken me aan. In de muziekschool hadden we een Big Band gevormd, met muziek als ‘Take five, In the mood, Music to watch girls by, It don’t mean a thing en uiteraard ook ‘Ragtime’-dingen. Dit leidde tot memorabele optredens.”
Familiekwartet
“Omdat mijn muziekcarrière een tweede adem had gevonden, verkocht de dirigent van de harmonie mij toen een kwaliteitsvol tweedehandse altsax. De kostprijs van 750 euro was veel meer dan een maandwedde. Ondertussen speelt mijn 24-jarige zoon erop. Thuis oefenen is nooit een prioriteit geweest. Toonladders spelen is al snel saai. Bij ons thuis konden we echter spelen als een kwartet. Mijn vrouw op klarinet, mijn dochter als fluitiste, mijn zoon net als ikzelf op saxofoon. We hebben zelfs gemusiceerd op de begrafenis van mijn papa. Opnieuw een heel emotioneel moment. Maar evengoed speelden we in familieverband leuke deuntjes op familiefeestjes.”
“Met een instrument bespelen verdien je niets, maar je wordt er zoveel rijker van op een ander vlak. Je maakt nieuwe vrienden. En vaak krijg je kippenvel van iets wat je samen bereikt. Dit is telkens opnieuw een onbetaalbare ervaring. Het zou jammer zijn dat talentvolle jongeren hun muzikaal talent niet verder ontwikkelen. Het is leuk, er zijn verschillende soorten ‘ensembles’ en (pop)groepjes, voor elk wat wils. De vriendschap en het muzikale genot smaakt altijd naar meer”, aldus nog Peter Pinson.
Op de foto zit Peter Pinson vooraan rechts als saxofonist bij de Nieuwpoort Concert Band.